De mannenbroek was in de 19de eeuw nog niet geëvolueerd tot een aangenaam passende moderne broek. Naar ons aanvoelen is ze eerder breed. Ze had nog geen ritssluiting vooraan, maar wel een valdeur. Er waren nog geen in- of opgenaaide zakken. 

De valdeur kan een rechthoekige of afgeronde uitsnijding hebben. De uitsnijding kan naar wens groot of klein zijn en hoog of laag beginnen. Het aantal knopen kan variëren: 3 à 5 knopen aan elke zijde, afhankelijk van de gekozen knoopsgrootte en type uitsnijding.

De breedte van de valdeur is vrij te kiezen. In de maximale versie neemt de valdeur de hele voorzijde in en komen de knopen ter hoogte van de zijnaden.

 

Rechte valdeur

Buikstuk
Om “veiligheidsredenen” (afzakken van de broek) wordt de broek voorzien van een buikstuk. Dit stuk komt onder de valdeur en is meestal niet zichtbaar, tenzij de valdeur een paar cm lager dan het buikstuk wordt gemaakt. 

Het buikstuk bestaat uit twee 'flappen', die aan de zijnaden worden genaaid en in het midden vooraan met een enkele of dubbele rij kleine knoopjes wordt gesloten. Het buikstuk wordt altijd in dubbele stof gemaakt of gevoerd, zodat het stevig genoeg is om de valdeur op te houden. De sluiting van het buikstuk kan een korte overlapping hebben met één rij knoopjes of een bredere overlapping met twee rijen knopen.